Nga një shtëpinë prej kazë u ngrit një zë,
zë që tronditi botën krejt.
Gjaku u bë flamur i kuq dhe historia kurrë s'e fshin atë emër.
Një burrë me zemër me besë në gjak.
Adem Jashari qëndroi deri në fund.
Familja pranë s'u largua kurrë dhe fëmijët u bënë ushtar me shpirt burrë.
Kur Krisan,
toka u tund,
shtëpia u bë kala deri në fund.
Jo vetëm për vete,
po për një kombë.
Ai zgjodhi me qëndru,
jo me shku andej këbë.
Kur padrejtësia hyn në der,
a ke gëzim me thënë jo më.
Adem Jashari tha me vepra jo me fjalë.
Prekazi s'u dorëzua kurrë.
Mos harro Adem Jashari,
mos harro gjakun për liri.
Nga zemra e ti lind Kosova,
nga emri i lindri gratë e fëmijët bashkë në zjarr.
Asnjë s'u fsheh,
asnjë s'u ndah.
Bota pa,
por heshti prapë.
Veç gurët e prekasit flisnin me zjarr.
Nga çdo thirrje u ngrit betim se ky flamur s'do të bjerë më kurrë.
Një popull i vogël,
por me shpirt të madh qëndroi i gjollë nëpër gjak.
Kur kur padrejtësia hyn në der,
a ke guxim me thënë jo më?
Adem Jashari tha me vepra,
jo me fjalë.
Prej kazi s'u dorëzua kurrë.
Mos harro Adem Jasharin,
mos harro gjakun për liri nga zemra e tij lind Kosova,
nga emri i lind Gifta jo.
Adem Jashari emër që s'fshihet Adem Jashari zemër që vdes.
Nga gjaku yt u lind liria dhe populli kurrë s'do të harrojë.
Adem Jashari