M’i zgjidhni sytë e përmalluar,
Sa ta shoh pakëz Dardaninë,
E ta puth tokën e bekuar,
Se kam dy malle e shpirtin ngrirë.

M’i zgjidhni duart ta rrok parmendën,
E ta mbjell arën grurë të ri,
M’i zgjidhni këmbët t’shkel legjendën,
E Doruntinën ta kthej n’shpi.

M’i zgjidhni këmmbët t’pushtoj tokën,
M’i zgjidhni fjalët t’flas me qiellin,
Me zjarrin tim do ta ndez votrën,
Me krahët e mi t’përqafoj diellin.

Po vi me krahët e legjendës,
Në mes të natës nëpër hanë,
O toka ime nëna ime,
Do mbështes kokën n’prehërin tan.

M’i zgjidhni sytë t’i shoh ujëvarat,
M’i zgjidhni grushtat ujë të pi,
M’i zgjidhni krahët t’i çaj ugaret,
E t’a mbjellë tokën grunë të ri.

Po vi si era në dritare,
Kam një copë bjeshkë e mbaj në gji,
Do t’i mësoj çunat abetare,
Një jetë të re nën qiell të ri.
M’ zgjidhni këmmbët t’pushtoj tokën,
M’i zgjidhni fjalët t’flas me qiellin,
Me zjarrin tim do ta ndez votrën,
Me krahët e mi t’përqafoj diellin.

Po vi me krahët e legjendës,
Në mes të natës nëpër hanë,
O toka ime nëna ime,
Do mbështes kokën n’prehërin tan.

Po vi… Po vi…
Po vi… Po vi…
Po vi… Po vi…
Po vi… Po vi…
Po vi… Po vi…

[4x]
Po vi me krahtë e erës,
Po vi në prehër t’nënës,
Me mallin tonë t’zjarrtë, liri.