Ç’bën acar në vend të huaj?
Shtrëngon dheu trupin tim,
Or zog mali nënës mi thuaj,
As një lot as një vajtim.

Or zog mali nënës mi thuaj,
As një lot as një vajtim,
As një vajtim…

Me shaminë lëshuar ballit,
Ja lidh plagët Kosovës sonë,
Nuk i dhem askund as Bardhit,
E kam pranë fort më shtrëngon.

Nuk i dhem askund as Bardhit,
E kam pranë fort më shtrëngon,
Fort më shtrëngon…

Pse n’Kanjushë është prishur çerdhen?
Është pranverë a vjeshtë e vonë?
E shtegtarët shkuan a erdhën?
Po këndojnë a gjëmës ia thonë?
Po këndojnë a gjëmës ia thonë?

Faqja e librit e pashkruar,
Rri e bardhë mbi tavolinë.
Ish një fjalë që ka munguar,
Po si ta njoh o unë lirinë?
Po si ta njoh o unë lirinë?
S’më çojnë këmbët ndër livadhe,
Në fllad prronjësh n’Dukagjin,
Por premtonin rrugë e madhe,
Më pret bashkë me nipin tim.

Por premtonin rrugë e madhe,
Më pret bashkë me nipin tim,
Me nipin tim…

Mund të dinë çka unë nuk msova,
Porsi lidhen pjesët e atdheut,
E të më thonë çam nga Kosova,
A Kosovar i jugut t'dheut

E të më thonë çam nga Kosova,
A Kosovar i jugut t'dheut,
I jugut t'dheut…

Një mundim o porsi heshtë,
M’shpon e shpirtin po ma kallë,
Vi në fusha e lart në bjeshkë,
Ti marr n’grykë lisat me mall.
Ti marr n’grykë lisat me mall.

Kur të jetë dheu i pashkelur,
Nën plep m’shtini n’Dubovik,
Unë i shtrirë plepi shtatëhedhur,
Më rri pranë si ndonjë mik,
Më rri pranë si ndonjë mik.
Flenë të vegjlit, me këngë të gjalla,
Me duar t’njoma, e mijëra drita,
Fillon t’a shkruaj Jusuf Gërvalla,
Kur i mëson shenjat e shenjta.

Një mundim o porsi heshtë,
M’shpon e shpirtin po ma kallë,
Vi në fusha e lart në bjeshkë,
Ti marr n’grykë lisat me mall.
Ti marr n’grykë lisat me mall.

Kur të jetë dheu i pashkelur,
Nën plep m’shtini n’Dubovik,
Unë i shtrirë plepi shtatëhedhur,
Më rri pranë si ndonjë mik,
Më rri pranë si ndonjë mik.