Ndonjëherë takoj gëzime aq të mëdha
sa kërkoj t'i ndaj me botën mbarë,
nis e thërras të gjithë të njohurit,
po njerëzit e shtrenjtë janë aq pak!

Të afërm, janë larguar prej kohësh,
kujtimi i tyre rrezaton vetëm dritë,
kanë zënë një vend në mendjen time
që kur hidhja hapat e parë, fëmijë.

Ëndërroj të kem nënën për një çast,
kokën t'i mbështes në prehër lehtë,
të mbyll sytë nën magjinë e zërit
që si fllad më nanuris e përkëdhel.

Të kem pranë gjyshërit e mi të mirë,
ata, më tepër i kam njohur në ëndërr,
t'u kuptoj brengat, t'u puth rrudhat,
të trokas gotat dhe të qesh me zemër.

Ndonjëherë takoj gëzime aq të mëdha
sa kërkoj t'i ndaj me botën mbarë,
nis e thërras të gjithë të njohurit,
po njerëzit e shtrenjtë janë aq pak!