Rrëkeza ujit
U end sa u end.
Mbi udhë e nën udhë
Dot nuk zuri vend.

Thoshte: “S’më mban vendi.
Thirrte; ‘S’më mban mali.
Iu përplas një shkëmbi.
Vrullin seç e ndali.

Por nga ana tjetër
Shkëmbi qenkish thikë.
Mija tatëpjetë
Rrëshqiti me frikë.

Tepër e trishtuar,
Tek po zbriste zvarrë;
Shpejt u pikëzua.
Thirri: “Jam UJVARË!”
Kaloj Eldoradon,
MBI Viktorian jam.
Kushdo e kupton,
ç’lasrtësi që kam.
Kërkoj me plot gojën
të quhem Ujvarë.
Më takon në botë
mua vendi ì parë.

Gjithë kataraktet
plot ujë e ylberë
Përdridhnin mustaqet
Shkumë duke nxjerrë.

Rëkeza e shpatit
u gradua vet’.
Bërë si bisht kali,
tha me zë të zbeht’:

“Në hartën e botës
më shënoni mua!
Dhe… (por më kot)
Ishte avulluar…