Ditë e natë të kam ndër sy
Mend’t e kresë janë tue më lanë.
Orë e çast rri tuj mendu’
Njikëtë kangë moj me ta qitë
M’dridhen du’rt moj tuj ta shkru’
Edhe sytë ma nuk m’bajnë dritë.

Si në dimën ashtu n’verë
Ti je lule plot gjallni.
Unë ty gjithmonë të du’
Dranofille kuq e verdhë.
Bukurinë tuj ta kujtu’
Nër ma t’bukrat në pranverë

O vjeshtë, vjeshtë e shëmtume
që m’thave n’ditë ma t’mirë,
ç’e fike at dritë t’bekume,
mu’ lot s’ka kush t’mi prinë.

Kur m’kalon ti rrugës sime
dhe më përshëndet
I fal jetës plot gëzime
Je dashnia vetë!

Nuk je lulja e bukur
e ditës së majit
Por je lulja e këngës
sime të vajit

T’parën herë kur jena pa
Se m’u mbush zemra në ty.
I: Si ndriçon rrezja e parë
Njashtu m’erdhe ti ndër sy :I
S’bashku jetën me kalu’
Jeta jonë me shku e lum’
Në një çerdhe me gëzu,
Si gëzon vida me pllumb.

A vjen për mu’ pranvera?
A zbardhë për mu’ ma dritë?