(Eli Fara)

Rri dhe pak mos ik,
të të them një fjalë.
Zemra më ka ngrirë,
që kur s'të kam parë.

E mbylle derën, më le vetëm,
ndoshta ti s'më doje tepër, por të fal.
Duke të pritur humba veten,
sonte më trazove jetën, si më parë...

(Kastriot Tusha)

Asnjëherë, s'ia fala vetes,
asnjëherë, jo nuk guxova,
asnjëherë, atë që ndieja të ta them...

Ref.: (Të dy)

Nëse ka mbetur zemra ime brenda teje si dikur,
nga dashuria.
Unë do të pres të të takoj edhe një herë në këtë jetë,
nga rastësia.

E nëse fryma të më ndahet,
më beso se unë gjithë jetën të kam dashur.
Je marrëzia e buzës sime,
je trishtimi më i bukur që kam pasur.

(Eli Fara)

Dua të të them,
por është tepër vonë.
Falja është e shenjtë,
dhe pse më lëndon.

E mbylle derën, më le vetëm,
ndoshta ti s'më doje tepër, por të fal.
Duke të pritur humba veten,
sonte më trazove jetën, si më parë...

(Kastriot Tusha)

Asnjëherë, s'ia fala vetes,
asnjëherë, jo nuk guxova,
asnjëherë, atë që ndieja të ta them...

Ref.: (Të dy) [2X]

Nëse ka mbetur zemra ime brenda teje si dikur,
nga dashuria.
Unë do të pres të të takoj edhe një herë në këtë jetë,
nga rastësia.

E nëse fryma të më ndahet,
më beso se unë gjithë jetën të kam dashur.
Je marrëzia e buzës sime,
je trishtimi më i bukur që kam pasur.