Jar, nji këllëf t' arte t’a çova bre
E, edhe i letër zotnisë sate bre
Jar, e me lot te mi t’a shkrova bre
E gajle për mu’ s’pate.
E gajle për mu’ nuk pate,
Për mu’ t’mjerin koftë kështu!
I: Shoket e mi pse s’më therrni
Por më lini me hek kështu? :I
Jar, si lis me rrema m’hapesh bre
E, e se di se ç’mendje ke.
Jar, fort po tutna se po m’çartesh bre
Oh, e po m’shtjen gjallë në dhe.
O gjallë në dhe, në dhe marofsha
Për mu’ t’mjerin koft’ kështu.
Prej vorrit, vorrit u çofsha,
T’ardhsha bre djal me t’shikju’!
Jar, si shkohet moti kështu, bre?
Oh, gjithmonë tuj hekun zi.
Ja, a s’mendon se ke me vdek bre?
Ke me hi ne dhe të zi.
Kur më bjen ndërmend për ty
Ti kurgja nuk je kah di.
Besa djal-o s’ti jap syzitë
Edhe tu’t s’i ndrroj për t’mitë.