Po vij,
po fluturoj imit.
Po lëshoj këtë bombë,
po e mbë herë të kam thënë asnjë si na nuk mund me kë oj zemër.
Ne jemi të veçantë ngal që emë kena emë.
Jam em çdo qytet e sli apet si rollet nuk gjem kipër.
Ça po flet i kam komplet veç pa gim nuk mund më sheh veç ti zë mirë ma njem me b me mua e di k qejf unë ta l pik sikur ëndër të mes vzho intinë jo splifin prej vet sellin nuk di me asnjëin jam si got faller filmi pa mëshirshëm me kille këtë bite mre unë lojën e filla e bën unë të vetëm po them ngadalë dal vi si Kellari ftohtë femrat e lypin më qartë e më trallin kaani për këtë djalin po më njekun si mallen se krejt ato më të qarta e unë vijnë se krejt ato më të trantat me neverinë kush e ka mallin kij kush i ka parët kia kush i ka fajet kij kia kia se krejt ktu më të qarta te unë vijnë se krejt ktu më të trentat me neve rrinë kush e ka mall Kia kush i ka paret?
Kija,
kush i ka fajet?
Kia kia kija.
Po e bëj për to se ato më duë me treatni.
Ato jetojnë gjakun e ëmbël e kam po më thonnë unë jam hasllë ato po e duaj tu fol rreno.
Mashkujt sikur ju.
Si duanë famat a t duan burrë edhe gengsat sa herë që vij m shtinellat se krejt at më të qarta e unë vijnë se krejt tu më të trendat me neve rinë me neve pinë edhe zëm bëë sikur babë marlllek ne krejt e pimë na këndojna edhe rrugëve gjithtu e thy jetën e shtrenjtë hiç pak më vp Femrat po thonë mua ke bks zi.
Kush ka faj?
Kush ka faj?
Se krejt ato më të qartat e unë vij se krejt ato më të trendat me neverinë.
Kush e ka mallin?
Kia,
kush i ka parët?
Kia.
Kush i ka fajet?
Kijia.
Kia kija.
Se krejt ktu më të qarta unë vijnë.
Se krejt ktu më të trentat me neve rinë.
Kush e ka mallin?
Kia,
kush i ka parë,
kija.
Kush i ka fajet,
kija,
kija,
kij.