Moj Janjevë nderi Shqipnisë, vend i shejt i Dardanisë,
E bekume je qysh moti,me gojë t’vet e bekoi Zoti,
pate m’sues Shtjefën Gjeqovin, nderoi gjuhen edhe kombin,
veq me punë e vepra t’mira na mësoi si ruhet f’tyra,
jo n’gjuj shkaut kurr mos mej ra,me gjak token pa e la.

Amanetin trashëgim, për nder t’pragut ska ligshtim,
ruje nderi n’vendin tënd, kur s’ke armë lufto me dhëmb,
k’shtu veproi Xhevat Berisha,n’Graqanicë, nn’Shushicë te kisha,
armë të fortë e pati gurin, nderoi kombin dhe flamurin,
nuk lejoj Nanen Shqiptare, t’ja shajn shkijet tuj ba hajgare.

Ah Bllagoj ti klysh serbije, ktu ke punë me djem Shqipnije,
jo korinë nuk e perbinë,per rreziqe nuk dojn t’dijnë,
je m’su keq tuj vra e pre, sot erdh dita me’t v ufre,
fort e rroki trimi per fyti, nuk e l’shoi der’sa e mbyti,
sikur kroi po shkon gjaku, Blazh qetnikut ju dha haku,

Heu n’burgje serbe disa vjet mir u mbajt ai me shok t’vet,
herë në Nish e n’vende tjera, nderin shpis ja la te dera,
s’u ligshtu asnjië moment, amanetin e qoi n’vend,
qysh na m’soi At Gjeqovi, me zort shkaut i ndalet hovi,
mos jav le djemve korinë, ndero veten dhe Shqipninë.

Si dragu Xhevat Berisha, tuj luftu po nget kah kasha,
ësht tmerrue keq Shushica, bëjshin shkinat kukavica,
e vrau shkaun e vet shpëtoi,nderi i kombit triumfoi,
n’ liber t’nderit zuri vend ,sot rapsodi i këndon këngë,
edhe sot jeton me nderë,heu paq lavdi o trim përherë.