>
LETERSISHQIP

Solilloquio I Treti

Qengji i butë i ofenduar,
vendos një kryq për mua,
se nje mije here te kam shitur,
pasi u shitët.
Më jep leje, Zot,
kështu që, tretur në lot,
maj në fytyrën tënde të shenjtë
qaj lotët e dashurisë.
A është e mundur, jeta ime,
sa dem te kam shkaktuar,
që të lashë, se të harrova,
meqe dashuria jote e dinte?
Kam dhimbje me te forte
se duke të parë të vdekur për mua,
duke e ditur se ju ofendova,
kur e dija vdekjen tënde.
Se para se ta dija
do t'ju shkaktojë kaq shumë dhimbje,
çdo falje do të gjejë,
por me vone, nuk munda.
Oh moj, kjo pa arsye
Kam kaluar lulen e viteve te mia,
mes mashtrimeve
të atij hobi të verbër!
Çfarë marrëzie të çmendur
ata kaluan nëpër shqisat e mia,
ndërsa ata nuk më shikuan mua,
Dielli, sytë e tu hyjnorë!
Unë u largova nga Ti,
bukuria qiellore,
larg dhe plot e keqe
si ai që jeton pa Zotin.
Por duke mos u afruar
përpara tani, do të ishte
shiko se kam patur siguri,
sepse ishe gozhduar.
Kjo me besim që nëse do ta dija
se mund të ikni,
se erdha te te ndjek,
së pari për të humbur.
Oh keqardhje e panjohur
i hutimit tim të çmendur,
se ku ke vdekur,
jete i sigurt jeta ime!
Por çfarë lidhje me mua
po të më kishit thirrur
në mes të mëkatit tim
në gjykatë që e ofendova!
Une bekoj meshiren tende,
Epo, ti më thërret që të dua
sikur ta kisha
nevoja juaj e dashurisë.
Jeta ime, a shkon tek unë
per cfare duhet per mua,
nëse të kam borxh qenien time,
Sa jam, dhe sa isha?
Për çfarë mund të të importoj,
nëse jam ajo që ti e di?
Çfarë nevoje keni?
Çfarë parajse kam për të të dhënë?
Çfarë lavdie kërkon këtu?
Epo, pa ty, e mira ime e përjetshme,
gjithçka duket si ferr,
Shikoni si hyni tek unë!
Por kush mund të përputhet
për dashurinë tuaj hyjnore?
ashtu si e doni, Zot,
Cilin Serafim mund të dashurojë?
Unë të dua, Zot sovran,
jo ashtu si e meritoni,
por sa di ti
që përshtatet në kuptimin njerëzor.
Unë gjej aq shumë për të dashur
dhe unë jam aq i butë për ju,
se nëse mund të jetë Zoti,
Unë do të të jepja të gjithë qenien time.
Gjithë shpirti të mbushet
më largon nga unë, Zot,
më lër të qaj nga dashuria,
si herët e tjera të pikëllimit.