Dil ne dere o moj vog’lushe,
sa te shof nje her’,
t’a shoh f’tyren tende,
lul’ pranver’,
qenke rrit’,
moj, s’te zen k’misha,
fol me goj’ nji her’,
ah, ç’ma plase zemren time t’mjer’.

S’pari kur te pash’,
rruges tuj kalu,
bukuria jote m’bani me u tranu.
Un’ do te behem sokol mbi at’ dit’,
do t’a marr vog’lushen t’a qoj ne shtepi.

Hej, na, na,na.
Heeej!