Kroi i fshatit tone, ujë i kulluar,
ç’na buron nga mali, duke mërmëruar.

Kroi i fshatit tonë, ngjyr’ ergjënd i lyer,
që nga rrëz’ e malit ç’na buron rrëmbyer.

(Ref.:)
Venë e mbushin ujë vashat anembanë,
cipëzën me hoja lidhur mënjanë;

Cipëzën e bardhë, cipëzën e kuqe,
gushën si zëmbaku, buzët si burbuqe.

Kroi i fìshatit t’onë, tetë sylynjarë,
nër tetë krahina qënke kroj i parë.

Venë e pinë ujë trimat anembanë,
takijen me lule, përmbi sy mënjanë.

(Ref.)
Takijen e dlirë, takijen e nxirrë.
Buzën në të qeshur… më të psherëtirë…

Qënke një në botë, s’paskërke të dytë,
ç’na shëroke plagët, ç’na shëroke sytë.