Hej mbi njelis nuk vajton qyqja se shqipanja e ka fal.
Në atë tokë ku rritet drita që ndriqon gjithë me ven.
ani në plakët te guri pragut për kuje paton për breza qiell shqipë sin teje si qindist e diellit o rrezja o nënë mi hanë ja vetë kos prushi s'gjon lavdinë për legjenda te pesë të vijë vëllaz Lhi o çka mundësia ja bën e ja bën
He çonu djemin Dita zë i babës po ju thërret o kur këtë jetë nuk u korita me u l kështu se ke më o që të pestëve që ka nna me gjak syve që kam rrit po s'u botë sot bija të dheut o mos O s pafsha mo as një ditë o Abdullahe biri i nënës,
merre uken e qaferin o me prit pak vesh sa të shmallem o të putra misin e Skënderin e ta puth Skënderin.

Hej bashk lufta mori flokë mbi këtë tokë te Lashtë te pesë vëllazrit u bënë pishtarë si pes yje në dritë liri o fshatin qyshk familja Lush më bëjnë zemër krenarinë si nënë lokja zemër prushi që të bën fotografinë O bashkë me nipa e me mbesa,
me një brez të ri që rriti.
O nënë mësju zye e besa.
Lufta zimbja se koriti jo nuk e korti e
vokshit plak ja ruajnë në këta stërnipat e Shoqdisë gjallit poshtë që ja gjenë tu ja hedh nesu shtrinë O si shumë trima er nga fokshi tek këtij trollli lavdi i madh d pesë bijë nëna i fali për Kosovë në luftë tet tonë o so t'i bëjnë roj lirisë emni trimave mos u shoq unë për shekuj paljait o gjaku i tyre gjithë valoft gjithëof of