Në një skenë me drit ati u shfaqe si ëndërr.
Zit më ndali kohën,
më prishi çdo mendin.
Unë këndoja për shpirtin,
por kurrë s'e kisha ditur që shpirtin do ta gjeja në sytë e një engjëllli të ndritur.
Në sytë e tu unë pas dritë,
atje ku fjalë s'mund të thotë më shumë zërin tënd.
Unë gjeta jetën,
një kënd që s'ka fillim as fund.
Me ty jam vetvetja,
pa maska pa frikë.
Ti je muzika që jeton në qetësi.
Më jep dritë.
Vitet rëshqitën si re mbi një qiell të kaltër.
Ne të tu zbartën nga shpirti yt i ngrohtë.
Çdo çast me ty si një këngë pa mbarim,
një rrëfim i thjeshtë,
i pastër,
i sinqertë.
Më mësove të dua pa kushte pa zhju,

si një ëndërr që mbetet përgjithmonë në gjumë.
Në sytë e tu unë pashë dritën,
atje ku fjala s'mund të thotë më shumë.
Në zërin tënd unë gjeta jetën,
një kënd që s'ka fillim as punë.
Me ty jam vetvetja,
pa maska,
pa frikë.
Ti je muzika që jeton në qetësi.
Më jep dritë.
Kur më mungon,
më mungon fryma.
Kur më fle zemra më këndon.
S'ka s'ke më të bukur se kjo që jetoj.
Ku çdo ditë është një koncert me ty.
Syt e tu unë pas dritë.
Një jetë me ty është gjithçka që dua.
Zorrin tënd unë gjeta shpëtimin.
Një kënd që je ti e imja.