Në radhë të gjatë përse jam ndodhur?
Pres për një vizë në tokën greke,
malli për nënën më ka lodhur,
si gur të rëndë e mbaj me vete.

Qemer i portës ku do futem
si pllakë e varrit rri mbi shpinë,
në ç’gjuhë policit do t’i lutem
se nuk ma duan Shqipërinë?

Një fletë-kërkesë si fletë-arresti,
për njëqind breza do xhevap,
në pasaportën që jep shteti
vula e zezë si një mandatë.

Siç vajta-kthehem, flas me vete,
dremitja ma ka lidhur hapin.
Mbyll sytë e nisem nëpër shtete,
te gjiri i mëmës e mbaj vrapin.

Në humbëtirë të gjumit tim
shikoj një grek me urë të zjarrit,
në dorën tjetër një qefin,
në kokë kapelën e andartit.

Dua ta shemb, mirëpo nuk mund,
një lak Evrope rri te këmba.
Mbi kokën time thikën tund
një serb me trupin gjemba-gjemba.

Gjëmon një zë që s’paska frikë,
qenka im gjysh nga gropë e varrit:
“Kujdes me serbin, s’bëhet mik,
as greku poshtë me urë të zjarrit”.

Mbytem në djersë, më zgjon im bir,
ajo që pashë ishte një ëndërr,
shqiponja rreh të çajë e lirë
dhe korbi vjen te ne si dhëndër.