Bashkohu me mua në trurin nga rruga i edukuar,
Ashtu si linda dashuri prindërore pata deri në 12-tin muaj.
Pastaj vdiq nëna nga të therrurat që i mori në fyt,
Dhuratë nga babai për 8 Mars "pse jo lule-ece pyet".
Prej aty edhe ato pak mend që i pata më humbën,
Njerkë e imja u bë rruga, e babin tim me rryp e furra.
I vetmuar një shpirt i përlyer me gjak un isha,
Më ngushëlluan shkallët e rrugëve dhe thika që e kisha.
Sa e sa njeri u therr vetëm për të ngirë barkun tim,
Si të mendoja unë për punë kur urrejtjen e kam ndëshkim.
Si mund të prisni nga unë të bëhem PAPA GJON PAL?
As i gjallë as i vdekur s’mund të urtohem deri në varr.
Ashtu filloj jeta ime se zgjodha unë vet ka ardh,
E do të shkoj vetëm atëher kur plumbin ta mar.
Ref: AS I GJALLË AS I VDEKUR TANI UNË JAM
SHOKËT E MI JANË SHKALLËT DHE REVOLEN QË E KAM

U rrita unë edhe krimet e mia bashk me mua,
Kurrë shoku im më besnik revolja nga dora s’mu lëshua.
Edhe pse kurrë njeri s’vrava pas babit që në këtë rrugë m’drejtoi,
Një fëmijë i pafajshëm një bandit si unë krijoi.
Tani rrahjet, therrjet, gjuajtjet janë profesioni im,
Kurvat i kam hobi ngrahi bari natë e ditë.
Rruga u bë njerka ime, e jeta ime përplot me krime.
Më duhen për mbijetime flej n’rrugë zgjohem n’rrugë,
Jetoj në rrugë, ha në rrugë drogiratna,vras n’rrugë.
Nuk kam opcione tjera këto janë gjitha që i di,
Shkollë kurrë s’kam pa me sy as të shkruaj nuk di.
Thuani tash prap ju se faji është imi.
Shpesh ndihem keq që një jetë të tillë që kam un,
Kalon shkon huç shokë kam një trotuar dhe një mur.

Ref: AS I GJALLË AS I VDEKUR TANI UNË JAM
SHOKËT E MI JANË SHKALLËT DHE REVOLEN QË E KAM

Me hajni kisha përparsi u mësova isha i ri,
E dorës policisë gjithmonë larg i ndejta dhe i rri.
S’kam emër s’kam adresë qysh kan me m’gjet,
Pa identitet i boj krejt jam shum i shpejt.
Nganjëher kur bie n’pare t’madhe flej n’hotel,
Jetoj nja dy-tri dit si të gjith njerëzit e tjerë.
Pastaj prap çdo gjë kthehet në vendin e vet,
E njëjta rrugë i njëjti kënd aty mua më pret.
Përderisa këtë po e tregoj, prapa grilave jetoj,
Gabova i mora jetë njeriut që timen ta vazhdoj.
Ashtu të keqe si e pata edhe tani si e kam,
Vetëm një gjë më mungon, rruga më mungon.

SHIKONI JETËN QË NGA FILLIMI
SE MË VONË NDOSHTA PENDOHENI.