STROFA I
Vetëm jam ulur në tavolinë,
letrat me veten hap, ska njeri.
Zemra m'sjell një vizion m'tha:
"Ka dicka që ty ta besova".

STROFA II
Në ujëra t'turbullta bëj një lundrim.
Në burgun tonë zbuloj një kujtim.
Dera jonë nuk troket më.
Zeri yt si një hije nuk flet më.

PARAREFREN
S'kam më asnjë force, s'di a do dalë.
I lutem Zotit që të më falë.
Atëhere kur veten nuk e njihja,
nuk doja që të t'vras.

REFREN
A mundesh një herë kohën t'ma kthesh.
Veten nuk po e gjej, jo!
Veten me thonj po mbërthej fort!
A mundesh një herë kohën t'ma kthesh.
Më ndan nga ty vec mendja,
por s'mundet shpirti, as zemra.

STROFA III
Në ujëra t'turbullta bëj një lundrim.
Në burgun tonë zbuloj një kujtim.
Dera jonë nuk troket më,
zeri yt si një hije nuk flet më.