Eja bashk me pranveren
Kerkush n'at’qoshe nuk mundet me t'ndry
Në kyt Bot të mushun me rrena
un kam nevoj për ty
Eja me lulet e para
Nesër gjithçka mundet me ndodh
por nuk mund ta dim
Gjithsesi në t'mir apo t'keqe
E nesërmja prap do t'vin

Do të jem afër tejet
me dur't e shtrime nji fjal me dashni
E të ikim të gjejm nji Bot tjetër
ku s'ka hipokrizi
të shtegtojm si zogj pranveret
në ishujt mes detit
të tretun diku
dersa njerzit të na i harrojn emnat
kurr ma mos me kujtu
gjithçka ça kan besu

E brisht si bora e par
Me sedër të vrame
E metun pa fjal
Me syt që pikojn
at lotin e hidhun
Me buzën e dridhun
Të strukun në kraht e dashnis
Të tretun larg vendit
Të tretun larg shpis
Të zhveshun prej fjalve
prej turpit e marrës
Të dejun me andje

E gjithçka do t'metet mrapa
Ku të ndriçojn drita e dashnis
Në kyt Bot që digjet si flaka
Prej fjalve e prej marrzis
Mesin larg hijet e zeza
Që vnerin kullune
në faqe pa ftyr
asnjiher kurr nuk humbet shpresa
gjithmon gjehet nji mnyr
hijet mesin pa ftyr.