Peshkatarët dalin bregut,
dielli ditën mbush,
dhe gratë me flokët e tyre,
erën përsh'ndesin butë!

Dhe kafja e parë lëshon aromën,
bareve të drunjtë,
dhe jeta fillon të lind nga bregu
- drejt detit të pafund!

Dhe varkat nisin udhëtimin,
dhe valët gjithashtu
dhe puthjet, urimet u morën me vehte
drejt detit blu!

Ref:
Larg, larg, larg,
pak erë dhe shumë fat!
Gjithçka e kemi me vehte,
mbi k'të det të madh!

Larg, larg, larg,
larg bregut që lamë!
Një rrjet' mbushur ëndrrash,
që lundrojnë mbi k'të varkë!

Dhe kur peshkatarët kthehen
dhe diellin e lën' pas,
të lodhur por të qeshur
drejt grave me mall!

Dhe jeta rrjedh pa fund,
si ajo vera e kuqe flakë,
që qejfet zgjon plot zjarr
dhe shkrihet në natë!

Dhe dritat pranë bregut shuhen ngadalë
dhe një ditë e ngjashme do t'lind nesër prapë!