Në këtë stuhi ku dukesh vetëm ti
Në këtë mëngjes ku unë dua të vdes
Në atë vështrim ku humbas pa kthim
Në atë iluzion ku gjithë jeta po më shkon
Në atë takim ku ti vrave shpirtin tim
Në ato rrugica ku më tregove ato cica
Në atë lëndinë ku provuam dashurinë
Nëpër kto maja ku të rrahu dhe mamaja

I vetëm tash po largohem dhe me dynjanë të ngatërrohem
Dhe si një poet i mjerë, bëj shoqëri me një shishe verë

Në këto kujtime ku mbaj mbyllur zemrën time
Në ato dy duar që u mbështesje e zemëruar
Mbi tavolinë ku ti haje me nxitim
E nëpër mure ku të ngjeshja pa poture
Me ato kaçurrela që të duken porsi tela
Me ato nallone, si malsore prej valbone
Me sytë e tu, një atje e një këtu
Dhe me mustaqe ku po shkon mi budallaqe

E ku ma gjete atë surrat, mjerë ai që të fut në shtrat
Mi ke ato veshë si dy pandofla, dhe Marlon Brandos ia merr për nofulla

Ishte gjithshka një rastësi
Atë natë s’kishe drita në shtëpi
Dhe unë mendova se të dua
Por një majmun unë se marr për grua
Kur më shikon më vjen të pëlcas
Në mes të ballit me grusht ta rras
Në polici vetë të dorzohem
Dhe veç nga ty të largohem

E ku ma gjete atë surrat, mjerë ai që të fut në shtrat
I vetëm tash po largohem e me dynjanë të ngatërrohem