Kohë e ran për shqiptari – kohë e flliqt si n´dit t´sërbis,
ktyneher je ru prej shkaut – tash se din se ka pot kris.
Nëse sje shok i t´vertetës – e nuk mun me perballu,
ma mir kangen mos me ngu – se ma smunesh me mohu.

Gjithkush thot se ja qet timin – por kur bohet puna lesh,
e vërteta e lypi trimin – qe guxon me qit në shesh.
Edhe tjert e vrejn si unë – po ma mir pe majn për veti,
mun me ndodh qe e hup famën – e si dojn minoriteti.

Per atshkak vjen i vërteti – për met shti trunin me lodh,
mos mi hanger ma kto fore – je i vëtdijshem qka po ndodh.
Se nga barra thehet krahu – besom vllaqko skish ma rond,
me ardh dita qe mas shkaut – met luftu njerz t´popllit tond.

Menxi spresin me tu kap – e lshojn zanin sit magarit,
Mergim Mavraj pse bjen n´sexhde – „kjo nuk i takon shqiptarit"?
Jo kshtu sbon, jo kshtu s´shkon – kurr nuk munesh mi ra n´fije,
a thu kush po ta jep drejtën – mem kallxu ti qka m´ka hije?

Pse po mshefesh mas pallavrav – kallxo drejt dost ku pot dhem?
Masi spot pengon e gjergjit – pse pot pengon mjekrra jem?
Pse pot pengojn motrat tona – vetem pse pe majn shamin?
e s´tpengon hiq nana jote – n´rroba t´zeza sikur shkin.

Maje tanen e maj temen – dost urrejta t´shtin me kup,
veq qe sdin ti me majt tanen – tenton temen me ma hup.
Kallxoj krejtve se skan shans – me kto rrena qe pi nxerrin,
qka met bo dost qe kto pralla – ju kan vdek bashk me Enverin.

Chorus:
Niher zoti na bashkoj – e ska njeri qe na ndan,
perpos n´koh të pejgamberit – kurr mat fort se sot sjem kan.
Jo nuk munden me na mposht – se jem shqipe prej qelikut,
qe n´vend tonin ska drejtsi – tregon rasti i llapushnikut.

Se armiqët kurr nuk flejn – e përdit tentojn ma ashpër,
qka nuk qpifin e nuk rrejn – ta luftojn këtë fe të paster.
Jo nuk munden me na mposht – motra vllezer prej qelikut,
qe n´vend tonin ska drejtsi – deshmon rasti i llapushnikut.

Vers 2:
Sot si mediat qeveria – krejt percjellin ni qellim,
dojn mem shti me kerku falje – vetem pse une jom muslim.
Te mbron ligji, kushtetuta – ska problem dej sa je krist,
maj si muslim ritualet – meniher t´thojn wahabist.

Se n´ven tonin, ndite te sodit – met n´gjit nofka osht normal,
„Um ka than përhajr bajrami – ik prej tij se radikal."
Me tru t´lodhun, qpifje t´dobta – krejt kto fore qe i kan,
„Sja kom pa kur qiken n´disko – e ka baben taliban."

Lej net flasin, dej sat plasin – se prej lkurës smun me ik,
e kto fjal i thojn per ty – edhe nëse nuk ki qikë.
Sot jon bo krejt misionar – po dojn fejen me na e ndrru,
Po ne fe qe nuk ka dhun – injorant se kan kuptu.

Fajin man vet qeveria – pse rinia i grajn shishës,
pse Shabani bohet Zef – sa me nxer naj lekë prej kishës.
Misionart vin ni katun – ndrrohet feja 20 shpija,
hajde t´vjetrit, po kallxom ti – qysh e zgjedhi fejen thmija?

A prej qefi a prej zori – kallxo drejt hiq mos u prek?
a pe bojn se Misionart – jau kan mush gushen me lek?
Jo qe osht mu tum pengu – por logjiken se kom pa,
qysh e merr shqipja mas luftes – fen e njerzve qe t´kan vra?

Kur osht n´pytje me ngrit kisha – ky osht shkaku pse u rrxun gurt,
lshojn vendime, për tokë t´huj – jau dhajn tjerve me dy durt.
Kur osht puna e xhamiav – se lajn planin pa ta pre,
Fakti i hidhur: kushtetuta – koka bo veq për ni fe.