Timër për dimër e vjeshtë për vjeshtë unë të kam gërguar.
Ar bordi më ke ikur sa herë të gjeja s'di pse kam.
Sa herë më ik s'di pse kam thirr ti fytyrë nuk kishe as zemër as sy hapin unë ta ndjeja po nuk lihet gjuh shfaqesh befas vrapoja Unë te ty dhe gjeja dritë y e bëjmë vend mua në shtekun e natës në agun e dritës.
fytyrën tënde prej avujsh dhe era e që janë të mira fytyra që po prisnin,
për ty në asnjë gjas nuk të gjej,
nuk të gjej Ti fytyrë nuk kishe as zemër as sy.
Hapin unë ta ndjej apo nuk lejo shfaqesh bebas.
Vrapja unë tek ty se qja dritë e bem vendos.
Në shtekun e natës,
në agull e ditës,
u fytyron zë prej avujsh dhe era e qja të mira fytyra që po prisnin,
por ty në asnjë çast nuk të gjej unë nuk të gjej aty Në shtekun e natës,
në akun e dritës,
fytyrën tënde prej avujsh dhe era e qekra që po prisni.
Për ty në asnjë çast nuk të gjej.
Unë nuk të gjej aty.
Si duket fëmijë kemi qenë pa e ditur mister.
Ne kemi bërë një gjë kaq të thjeshtë.
Ke ardhur,
kam meshtur.
Ke ik,
kam thirrë,
dimër për dimër e vjeshtë për vjeshtë.