Refren:
Po ta lo ni amanet vlla, hapi kater sy,
Nuk e di a kthehem, kam shum pun me kry.
Amanet dosti jem, t'lutem ruje mir veten,
Thuj shqiptaris, ju du shum pasha jeten.

1Verse:
A pe sheh qysh kalon jeta, sot plak e dje i ri,
Dost ty po t'lutem, kurr mos i mer lakmi.
Ksaj kurve pa fund, qe krejt boten e shkatrroj,
T'miren pe gjuj posht, e tkeqen pe lavdoj.
Shqipe mos ju ka zon gjumi, allahile a po fleni,
Thoni bohet mir, po ju veten po e rreni.
Po menoni qe vjen fal, pasuria pa punu,
A spo don me pa vet, apo je qorru.
He be nanen e kopilave, po kurr su mushen men,
Flaka e fitilave, po ju djeg me ren.
Mos u mbshtet per kerkon, se per dikon ti sje hiq,
Para ftyre tperqafon, e mrapa thot diq.
A po tdokem na budall, a pot dokem sy mshel,
Nese don pergjigje, hajde byrum dera qel.
Se u lodha me muta, po un mut nuk u bona,
Nese e ki me mu ti, tu paska qi nana.

2Verse:
Kjo bot tinzare, po tmashtron me do sene,
Nese nuk ki pare, thojn je i dalun mene.
Per miq e jarana un gjith kam mu kon gati,
Kujna i thom shok, qati doren ja zgjati.
Po shum do tprapambetur, hala me zemer jon pisa,
Tuten prej vetvetit, e bacit i bojn dissa.
Ti shqipe po gabon, se bota nuk osht tort,
Plumbi qe nuk tvret, ty tbone dhe ma tfort.
Thojn ymyti tman gjall, a osht kjo e vertet?
Ai qe ska ymyt? ati qa i paska mbet?
Bonu guri i fort, bonu zot i vetvetes,
Dirigjoe veten, mos u dirigjo prej jetes.
Ktu besa e fjala, jan ligje t'karakterit,
Njeri ka shum ftyra, ti bonu burr i nderit.
Dost ndalu ndegjo mir, se po flas vetem me ty.
Amanet . . . , t'lutem hapi kater sy.


Ky tekst u dërgua nga Albash
DËRGO