Vitet e jetës po tjerrin kohen,
E dal nga dal renditen varg!
Ze e trishtohem me vetmine time,
Per vitet qe erdhen e iken larg.

Me duket se me buzeqesh femijeria,
E nje kohe te larget,tash e then dikur,
Me qasen ne memorje rruget,shoket,
Dhe shkopa cinget,qe si harroj kurre.

Cudi qe sote po shkruaj per femijerin,
Per ate kohe,qe po me zgjon vec nostalgjin,
Me ngjan e larget,e mbi te rrebeshe jane derdhur,
Fluturuar teje e tutje,si nje gjethe e zverdhur.

Diku nje buzeqeshje e dhunshme,
Apo lotet qe rridhnin,neper faqet e mija,
Kujtim i nje kohe te shkurter,
E shkurter se erdhi ma vodhi rinia.