Heshtja e gjeneralit,
kushtuar heroit të kombit Luan Haradinaj.
Pse hesht gjeneral i Dukagjinit?
Pse hesht?
Mbi shpatullat e mia po të baj sot si dikur e livadhëve të gllogjanit kur loznim si fëmijë.
Çou,
çohu se rrugëtim gjaku po bëjmë has të thatë.
Krumën për herë të fundit po e trupoj me ty.
Çeli sytë gjeneral se këtu më ke.
Çeli mos hesht mbi qafën time.
Për të parën herë sot faqen e ke mbështetur.
Tha s'di a je ti atë gjergjel zalia me nëntë plagë në trup s'di a je ti?
A jak ferri mbi kalë që kullon gjakes në fletë.

Pse është gjeneral?
Pse hesht?
Cili nga ne paska vdek?
Unë që zvarritem i larë në gjakun tënd e plas me vetvete.
Ati që rri akull mbi kurrizin tim i shtrirë e s'flet.
Pse hesht gjeneral?
Pse hesht?
Më jep urdhër ta thërras shkëlzenin,
t'i them veshit tirqit galana,
shokën me lara lidhe mbi vetulla sot plisin e bardhë thuaj babës qite,
thirre gjennë e fehmiun muaj i kapuçit thuaj drihe sharkinë,
dridhe luaje vallën e shqipeve me Adrianin e Abedinin.
Se gjeneralit i bëj roje unë.
Unë e thyej kufin.
Zbrazi karikatorët hiq armëve ndryshkun.
Se ujqit i shtjerrën krojet e hasit.
Sot e lulet u vyshkën.
Pse hesht?
Jep urdhër gjeneral e mos hesht.
Se në heshtjen tënde koka më nxjerr avuj mendimesh.
E ti akull mbi shpinën time shtrihesh.
E bjeshkët gjemojnë e ti shkrihesh e fikesh e kruma hesht edhe hutini i natës hesht.
E ti s'më thua se cili vdiq prej nesh.
Por hesht e hesht e hesht.

E unë Vloje e çmend mendimesh çfarë t'i them nënës së babës për ty?
Dauti e bujari për kund e mortësh janë tepër të rinj s'mund t'ua këpus shpresat për të ardhmen e lumtur çfarë t'i them shkëlzenit të gëzohen se gjaku që të rrodhi sot nesër si lis me rremba ka me apo nisni e vajtoni se gjenerali kurrë më rrugë s'do marr për shqipëri,
por ti hesht,
hesht e unë pëlcas të bërtas.
Hapi sytë luan Haradinaj,
shikoje Hasin e Dukagjinin se nesër edhe këtu do të jetë Shqipëri.
Për korbat krokasin e fjalët s'më dalin e t'i fle mbi shpinën time si fëmijë.
E unë eci e s'di a jam yt vëlla a Konstantini nga varri.
E unë eci e s'di a je ti im vëlla.
Ai Jakup Therri që kullon gjak gusi.
E unë eci e s'di a jei bima e Hilmiut e Rukës apo Gjergj Elezi më nëntë plagë në trup që prehet me Bajlozin e zi?
Ku të mbeti gjeneral gjithë ajo madhështi?
Si korpa qrokasin më kujtojnë këngën e nizamëve e korbat në diellin zi.

Ja fuqi s'kam të të varros,
as zemër të të lë,
as sy të bëj rrugë pa ty.
Ti hesht,
por unë perëndinë time bërtas e thërras.
Le të na rroj atë dheu o hilminura,
atë dheun e paqim atë dheun se ytri iku me agimet e bardha me agime ju këputu dha thuaj dërvish këndoj atë këngën në dorë,
ma nxjerren e ma lerë.
Luan Haradinaj dasmen e vet e bëri në krum te gurët e kufirit e solli pranverën