Kur fjala mbaron,
një pullë që sfidohet.
Kur fjala mbaron,
fillon ajo zhurma që mendjen tash bë.
Kur fjalët ndihmojnë,
e heshtja s'pushon,
çdo njeri
vrapon dhe askush nuk kupton.
Kur rrugët janë rrugë
për laberin pa dritë e të vegjlit shikojnë me syt që kanë frikë.
Kur logjika
vdes absurdi lulëzon.
Çdo gjë që nuk duhej tash ndodh dhe vazhdon.
dhe
rrocullohet zjarri gjithandej.
Askush
nuk e fik shkam ase dielli
do ngroh,
qielli do jetë atje.
Një tjetër to
do vij pa ne.
Kur njerëzit
e humbin rrugën në oborrë,
e të veçis nga pritmat në s'ka
kush na ngre e të na shtrij në dorë.
Kur fjala
mbaron,
mjegu fillon askush mos ka emër.
Vetëm në numër shëndromron.
Dhe kjo të
gjithë po gjithmonë na ndryshon dhe copa rrotullohet
zjarri gjithandej.
Askush
nuk fik shkam asande.
Dielli do
qielli do jetë atje.
Në tjetër vogë
vij pa ne.

Dhe crocullohet
zjarri gjithandej.
Askush nuk fik shkam
asande.
Dielli do ngroh,
qielli do jetë atje.
Një
tjetër kokë do vij pa ne.