Nën dritën e blertë të abazhurit mbi komodinë,
Konturet e jetës mundohej të fshihte nata.
Qepallat e syve përpëliteshin me dhimbje,
Të shihnin, të preknin atë që tërhiqej mbrapa.

Skorpionët e zemërimit gërryenin shpirtin,
Heshtja e frikshme përplasej në mure,
Përgjigjet - jehona thyheshin dhimbshëm,
Në honet e errëta të jetës absurde.

I blerti abazhur, pikëllim lotonte...