Të kujtohet lojë e fëmijërisë:
“Pozat më të bukura cilat janë?”
Unë mjellmën zgjidhja vazhdimisht,
Më pëlqenin krahët e saj të bardhë.

Buzë këtij liqeni – mjellmë e fëmijërisë,
Në ujin pasqyruar dielli, ajo noton ngadalë.
Mjellmë do të doja të isha tani,
T’i ngrija lart krahët e bardhë.

Rrezet e diellit të ma përshkonin shtatin,
T’i prekja me pendë, si gishtat harpën,
Të rrëshqisja ëmbël në ujin e qetë,
Drejt teje, krahë rrezedielli spërkatur.

T’përkundja bukur trupin e brishtë,
Piklat e ujit në diell – brilante,
Qafën ta zgjatja tek dora e shtrirë,
Thërrimet të merrja dhe lotët e mallit.