Je e thjeshte
dhe po aq e veshitire
Je si vjeshte
kur i mbyll syte
me butesine e nje endrre
ne mengjes.
Hidherim
kur nuk te kam me pjese
ne gjoksin tim
si nje hije pa objekt
Ke po ndjek
nje pupel
ne qiell,
Ke po ndjek
nje ngjyre
pa pigment.
Vetmia e detyruar
eshte nje kembane
qe bie
kur dicka nuk shkon
ne ato dite,
kur bota eshte nje dhome e mbyllur
e celesat ti i mban.