Hë moj hënë
hënë moh të paska gjetur.

Je apo nuk je në rregull,
hyn e del si nëpër njego.
Herë me sy e herë me vetur.
Hëna moj hënë.
Je dalësi ma ka ëndër.

Ashtu si ndjehem përbrenda,
por jashtë thotë mendja.
Mos kërkon bela të rëndë.
Mojna që del ç dorë,

pse s'më del lart ndërsorë në të zënça moj në dorë do të thresi tokë me borë hënë moj hënë.
Prit o djal mos ja bj forra
se s'ka ardhur se v në tasinore ne të dy do vam kurorë
Hënë moj qysh kur je dukur?

Kjo është mendja më e bukur.
Shkel syrin a shqare moj çma more më ndjen fare.
Hë moj hënë o djal o duro dhe prit se s'ka ardhur ajo ditë do mos plot të hapte lash e bukuria e një vras
O syri që dot nuk jete,
po vështrove se mu trete hëni viset të mia e më dehu kjo dashuria E na kjo dashuria