Shkon rrugës,
por si era si nuk ndalesh asnjëhera.
O i bardhokja lalës.
O oj fëllën sa malit.
Oj fëllën zaj mali.

O flan malit për mu paske qenë shkrum e gjetëm njëri-tjetrin kur veten e humb Beska fundin sa e humba rrugën vetë,
jeta ime labirint.
Po ti rrugën e ke gjek.
Ma zbukurove jetën ti moll dritë në terr.
E bota ë e egër,
ti jell që në therr.
E ti ma kape dorën kur unë e preka fundin.
E sot i lutna zotit njëri-tjetrin mos ta humb.
Po lutem pak e mos me muu b mëkat.
Jeta ë e egër nuk kalohet filli kat.
I çoj sytë lart,
e njihem shumë rehat.
Kërkova dashurinë e Zotit ty me më dl dhuratë.
Më shkon rrugës,
por si era,
si nuk ndalesh asnjëhera,
moj bardhokja lalës.
Oj vëllën zaj malit.
Oj fëll malit oë shkon rrugës por si era si nuk ndalesh asnjëherë o i bardo fjalë
oj fëllën zajmit
oj fëllën zemit