Gzimin tim,
me te heshtur ne bot’,
ne gjumin e pa fund,
e pa fund,
e pa fund.

Arsyeja jote le te vdes,
ne m’shiren e qjellit,
te pa dhun’,
te pa dhun’,
te pa dhun’.

Mos duhet me teper,
qe te vrapoj,
mos esht’ e pakuptim’t,
qe te lejoj’,
athua ironia do ta pushtoj,
durimin tim,
qe te kaloj.

Athua,
jam i pafuqishem,
athua,
jam i parrezikshem,
athua,
je ti dhe i parendsishem,
athua,
jam i pafuqishem.

Syrin tim,
e shoh pikturen e grisur,
zhdukur ne prapavi,
ne prapavi,
ne prapavi.

Fytyra jote e trembur,
e plagosur nga njer’zit e zi,
nga njer’zit e zi,
nga njer’zit e zi.

Mos duhet me teper,
qe te vrapoj,
mos esht’ e pakuptim’t,
qe te lejoj’,
athua ironia do ta pushtoj,
durimin tim,
qe te kaloj.

Athua,
jam i pafuqishem,
athua,
jam i parrezikshem,
athua,
je ti dhe i parendsishem,
athua,
jam i pafuqishem.