Kur Pollogun e bjeshk’t e Sharrit
Flaka i mbërtheu,flaka i mbërtheu,
Nga zemra e mëmëdheut
Kushtrimi shpërtheu,kushtrimi shpërtheu:
-A ka burra Arbëria?
Gjëmon Sharri plak
-Ka Poroi plot shqiponja-
Djem që marrin hak...
Plot’ me shqipe u mbushën malet
E u tund Veriu
Si petrit-o nga mërgimi
Vjen Selman Nuhiu.
Bashk’ me Nexhën-grushtin top
U betu’n n’flamur
Për bashkimin e Atdheut
S’e ndalën hapin kurr’.
Refren: -N’kam’, burra! Jep zemër
Nexha e Selmani,
-N’kam’,v’llezër!Sulm,djema!
Në rrezik,në rrezik,n’rrezik ësht’ vatani.

Si kreshnik’ në log t’mejdanit
Pushka u vjell zjarr,pushka u vjell zjarr,
Në Ledinat e Porojit
Mbetën lapidar,mbetën lapidar.
E shikimi i përflakur
U mbeti drejt qiellit,
Për bashkimin e atdheut
Për dritën e diellit.
Si jehon’ që vjen prej shekujsh
Amanetin lan,amanetin lan’.
Kush e ndjen veten shqiptar,
Nuk jeton ndër shka.
Vazhdon Përoi gurgullimën,
Vala e shtyn valën,
Jan’ betuar bijt’ e Arb’rit,
N’vend do ta çojn’ fjalën.

Refren: -N’kam’, burra! Jep zemër
Nexha e Selmani,
-N’kam’,v’llezër!Sulm,djema!
Në rrezik,në rrezik,n’rrezik ësht’ vatani.

Teksti dhe komponimi: Syrja Etemi


DËRGO