Stinët ndërrohen si më parë
njëlloj deti përsëri
dallgët që ngrihen në jetë
vinin nga gjoksi i tij

E njëjtë mbete dashuri
pa arsye, krejt pafaj
njëlloj kënga si më parë
shuhet tingujve të saj

Dhe ne mbetëm po ata
si dy brigje në oqean
që askush nuk i bashkon
askush nuk i ndan

Asnjë gjë në botë
nuk po ndryshon
fati po njëlloj
po na ndëshkon
se veç ne u deshëm
në këtë jetë
dhe ky qe
mallkimi i vërtetë

Ecim rrugëve dhe kërkojmë
atë që askush s`e gjen
ky flamur i këngës tonë
i vetmi refren

Asnjë gjë në botë
nuk po ndryshon
fati po njëlloj
po na ndëshkon
se veç ne u deshëm
në këtë jetë
dhe ky qe
mallkimi i vërtetë