Fajet kush i ka trego unë apo ti zgjodhe rrugën që s'ishte për ty kështu mbaron për vajzat si ti kështu jam puna kur të sheshur larg me sy fajet kur shiko trego unë apo ti.
zgjodhe rrugën që s'ishte për ty fundi.
Kështu mbarron për vajzat si ti.
Kështu janë punët.
Kur është shumë larg me sy,
gabimi bëhet njëherë,
por ti gabo si sa herë rr të harxhoen,
sha zbogëlohen.
Beson se fundin ja ke nxënë.
Gabimi bëhet njëherë.
Por ti gabon zis rat harxhohen shumsa zvogëlohen.

Më fundi një këngje.

Nuk e di pse ul kokën e po më thu se e di.
Ndoshta nuk të m ndërgjegja me pan sy.
Disa herë më premtove,
por vetëm me fjalë.
Tash trego meriton për me ta falë.
Fajet kur shiko tregom unë apo ti zgjodhe rrugën që s'ishte për ty fundi.
Kështu mbarron për vajzën si ti kështu janë punë.
Kur është shumë larg me sy gabimi bëhet njëherë.
Por ti gab sa herë rat harxho shansugënohen.
Beso se fundin ja ke nxjerrë.
Gabimi bëhet njëherë por ti gabon zison.

Rat harxhohen shumë sa zvogëlohen.

M fund një këngje.

Sonte kam me ti me të pyet a je mirë me të thënë që jam gjallë për ty zemër kam shumë mall kisha dash me pa dorën me ta prekon se për ty zemër sonte kisha v kjo jo s'kam harruar kur më ke thënë të du jo Nuk harroj gjithmonë të kujtoj.
Po po kyrën tënde çatërroj.
O po çka me thënë ku vet më ke

lënë?
Ty të kam pas dashni.
E hala të kam ti nuk e kupton se për keq pa ty jam keq unë jam pa ty kur s'jam kot më keq pse nuk prapë ty unë jetën me m ndreq.
Jo jo s'kam harruar ku më ke thë të du.
Jo jo nuk të harroj gjithmonë të kujtoj po fytyrën tënde çdo natë të ëndërroj.
Po po çka me thënë kur vet më kë
ര

ສ Më mungon sa herë më rre zemra.
Çdo marr emrin po të tret për një lotoj krejt botën.
Më trego si për me qet.
Më mungon sa herë më rre zemra.
Çdo zaman emrin po ta tret.
Për një lot e dhuroj krejt botën.
Syt e mi për lot hasret.

Më mungon kur zbardhet drita,
më mungon kur derret nata.
Dua me t'i prek flokët e gjata.
Më mungon kurrë qel pranvera,
asnjë lule si vjen vera.
S'më shkon
mendjathnë.
He.

Më duket qell përgjigje s'kam më që krejt dhosh vehul po të donbet i kam mbyt gjithë rrugët e qata duke qiell përgjigje s'kam gjet Krejt t'i dash veç diçka har pohon vesh ky shpirt

këndu mungon kur zbardhet drita.
Më mungon kur tërhet na duam me m'i prek flokët e qutë.
Më mungon kur çel pranverë.
Asnjë lule si vjen s'më shko me për dashni tjera.

Ku janë qit ato premtime?
Ku ë zemra zemra e zemrës time?
Ku janë gozët k buz du tash ku je?
Ku je ti për mua?

Moj dashnia vjetër se u harrove o prit ku i ke shkove ozove që shpirti më ka dalë ja ti hala unë jam gjall moj dashni vjetër pse më harrove
Pa prit pa kujtu ik shkollë.
Mendove që shpirti më ka dalë.
Jam me njëjtë hala unë jam gjallë.

Të kërkova ditë edhe natë.
Unë ty j nuk jam rahat.
Ku janë go buz tash ku je?
Ku je ti për
mua moj?
Dashnia vjetër pse më harrove o prit kujtu i ke shkob shpirti më ka dalë jam i jet.
Ti hala unë jam gjall moj dashni vjetër pse më harrohem pa prit pa kujtu ikkem a mendove që shpirti më ka dalë jam e njëjtë hala unë jam gjallë