Kur s'i qesh buza buzëqeshjes
Kur dhe vetmia zë vetmohet,
ti rri ngujuar brenda heshtjes,
po tjetërkush për ty ngujohet.

Je gjeth i degës hijerëndë,
Je dru i pyllit që nuk sos,
Nga zëra njerëzish rrafsh iu shembën,
Të moçmit mure Jerikosë.

ref.
Dil, sa pa rënë nata e gjatë,
sa pa të marrë Harrimi osh
Në këtë botë të pamatë,
Të rrosh përkthehet: Të luftosh!

Dikush për ty përbluan urinë,
Mos ndjejnë uri as zogjtë as ti.
Ti-një shushamë një suferinë-
Ngujuar brenda vetes rri.