Ne syrin e qiellit ngjyre gri, pikoj loti
n' deboren e bardhe, buzqeshjet u ngrine
qetesine e nates, e rrembeu moti
pranvera persh'ndeti, plot nostalgji.

Ora ndaloi, vetem per nje cast
nje nate pranvere, pa zbardhe agimi
n'dritaren e hapur, qe mbeti pas
ngjyrat e ylberit, filluan te ndrinin

Hap dritaren ne mesnate,
kundermoi era e zamakut
ndersa yjet varg e varg
kendonin kangen e marakut.

ujrat e liqenit te Shkodres
filluan te murmurijne
kerkojne birin e tyre
ti zgjoje me violine.

Ora ndaloi, vetem per nje cast
heshtjen e nates, violinat po e thynin
per ty atdhe, ma te buk'rin vals
valsin qe jeton, bashke me njerezimin

Hap dritaren ne mesnate,
kundermoi era e zamakut
ndersa yjet varg e varg
kendonin kangen e marakut.

ujrat e liqenit te Shkodres
filluan te murmurijne
kerkojne birin e tyre
ti zgjoje me violine.

Buzeqesh i lumtun, nga lart kur shikjon
ne detin e muzikes, varka jote lundron
shpirti i mire, e ndjen aromen nga lart
qe kundermon ne mbare boten...
...si lule zamak