Ilir Shaqiri
Trëndafilat E Turkeshës (Alternative)
ShqipMarmaraja bojëgjelbër, bojë e çallmës së sulltanit,
Ndrin nën gjunjët e Stambollit, portës plakë të vatanit.
Cipë e trupit tënd të bukur e lëmuar si tespihe,
Shket në varkën e përgjumur, feks më naze dashurie.
Ti më thua se për varkat s'bëj dot vjersha unë i ziu,
Sipas teje vargje thurte veç poet Orhan Veliu.
Të përgjigjem se poetin e njoh mirë e ma ka ënda,
Ky për varkat bukur shkruan, unë këndoj ç'ka varka brënda.
Ti zë qesh e thua prapë: “Ka poetë Arnaut-stani”?
Të përgjigjem: “Kish poetë që kur priste jatagani.
Në Stamboll nën jataganin ngrinte këngë e ligjërime,
Një Sulltan i poezisë Naim beu i tokës sime.
Ndoshta zonjëz të kujtohet arkitekti bash Sinan,
Në Stamboll i ngrenë vithet dy xhamitë e tij me nam.
Dhe kur falesh se ke mendjen, tek një hoxhë a një Kuran,
E ke mendjen tek kupolat ku fton arti sinanian.
Në Stamboll ne kemi patur tri armata tri ushtri,
U gajas kunadhja turke tha se qenkam shakaxhi.
Dale dale them me vete, tek fshin djersën yzmetxhiu,
Vetë Abdyli ish armatë, ish armatë edhe Samiu.
Dhe armatë e tretë e madhe gjeneral poet Naimi,
Që lëshonte nga Stambolli divisione vjershërimi.
Turkeshat kush si do,
Poeti Dritëro,
I mund perandoritë,
Me këngë e poezi.
Turkeshat kush si do,
Poeti Dritëro,
I mund perandoritë…
Ndrin nën gjunjët e Stambollit, portës plakë të vatanit.
Cipë e trupit tënd të bukur e lëmuar si tespihe,
Shket në varkën e përgjumur, feks më naze dashurie.
Ti më thua se për varkat s'bëj dot vjersha unë i ziu,
Sipas teje vargje thurte veç poet Orhan Veliu.
Të përgjigjem se poetin e njoh mirë e ma ka ënda,
Ky për varkat bukur shkruan, unë këndoj ç'ka varka brënda.
Ti zë qesh e thua prapë: “Ka poetë Arnaut-stani”?
Të përgjigjem: “Kish poetë që kur priste jatagani.
Në Stamboll nën jataganin ngrinte këngë e ligjërime,
Një Sulltan i poezisë Naim beu i tokës sime.
Ndoshta zonjëz të kujtohet arkitekti bash Sinan,
Në Stamboll i ngrenë vithet dy xhamitë e tij me nam.
Dhe kur falesh se ke mendjen, tek një hoxhë a një Kuran,
E ke mendjen tek kupolat ku fton arti sinanian.
Në Stamboll ne kemi patur tri armata tri ushtri,
U gajas kunadhja turke tha se qenkam shakaxhi.
Dale dale them me vete, tek fshin djersën yzmetxhiu,
Vetë Abdyli ish armatë, ish armatë edhe Samiu.
Dhe armatë e tretë e madhe gjeneral poet Naimi,
Që lëshonte nga Stambolli divisione vjershërimi.
Turkeshat kush si do,
Poeti Dritëro,
I mund perandoritë,
Me këngë e poezi.
Turkeshat kush si do,
Poeti Dritëro,
I mund perandoritë…
The Roses Of The Turkish Girl
AnglishtThe green Marmara, in the color of the Sultan’s turban,
Shines beneath Istanbul’s knees, the old gate of the homeland.
Your smooth skin, polished like prayer beads so fine,
Glides upon a sleepy boat, in love’s soft shine.
You tell me that for boats, no verse poor me can compose,
That poetic beauty is only weaved by the poet Orhan Veliu.
I reply, “I know the poet well, his songs I admire,
He writes of boats so gracefully, I sing of what’s inside.”
You laugh again, and ask me, “Is there any poets in Arnaut-stan?”
I reply, “There were poets ever since yataghans were in hand.”
In Istanbul beneath the yataghan, rose songs and words in flight,
A Sultan of poetry, Naim Bey of this land of mine.
Perhaps, m'lady, you recall the great architect Sinan,
Whose two grand mosques in Istanbul still stand tall.
And when you pray, you don't pay attention to an imam or the Qur’an,
Your mind drifts to the domes where Sinan’s art still stands.
In Istanbul, we had three armies, three legions,
The Turkish marten burst our laughing, said I must be a jester.
But wait, I say, as the servant wipes his sweat away,
For Abdyl was one army himself, and Sami another one.
And the third great army, general poet Naim,
Who sent from Istanbul divisions of poetry.
Who loves the Turkish girls?
Poet Dritëro,
He conquers empires,
With poems and songs of his.
Who loves the Turkish girls?
Poet Dritëro,
He conquers empires...
Shines beneath Istanbul’s knees, the old gate of the homeland.
Your smooth skin, polished like prayer beads so fine,
Glides upon a sleepy boat, in love’s soft shine.
You tell me that for boats, no verse poor me can compose,
That poetic beauty is only weaved by the poet Orhan Veliu.
I reply, “I know the poet well, his songs I admire,
He writes of boats so gracefully, I sing of what’s inside.”
You laugh again, and ask me, “Is there any poets in Arnaut-stan?”
I reply, “There were poets ever since yataghans were in hand.”
In Istanbul beneath the yataghan, rose songs and words in flight,
A Sultan of poetry, Naim Bey of this land of mine.
Perhaps, m'lady, you recall the great architect Sinan,
Whose two grand mosques in Istanbul still stand tall.
And when you pray, you don't pay attention to an imam or the Qur’an,
Your mind drifts to the domes where Sinan’s art still stands.
In Istanbul, we had three armies, three legions,
The Turkish marten burst our laughing, said I must be a jester.
But wait, I say, as the servant wipes his sweat away,
For Abdyl was one army himself, and Sami another one.
And the third great army, general poet Naim,
Who sent from Istanbul divisions of poetry.
Who loves the Turkish girls?
Poet Dritëro,
He conquers empires,
With poems and songs of his.
Who loves the Turkish girls?
Poet Dritëro,
He conquers empires...
Komente 0