Ti i dogje letrat tona
brenda mbanin dashurinë
shkronjat një nga një u tretën
dhe u bënë shkrumb e hi.

U venit buzëqeshja jote
në foton ku ishim bashkë
dhe vështrimi yt i ëmbël, i ngrohtë
që më thoshte mijëra fjalë.

REFRENI:
Ndjenja mbeti prapë diku në shpirtin tënd,
grindjet dhe pasioni në netët pagjumë,
hiri i fikur në oxhak digjte tani
më shumë.

Eja ti në jetën time si dikur,
zgjomë nga ky gjumë i thellë letargjik
puthjen tënde si thesar e ruaj ende
në buzë.

II.

U mbështete tek dritarja.
U pendove vallë apo jo?
Jashtë përgjonin yjet në errësirë
Gjethet binin porsi lot.

S’mund të digjet një histori
të fshihet nga kujtesa një emër,
me shkujdesjen e fëmijës çapkën
të luash ti kështu me zemrën.