A i degjon zërat e dritës?
Ku shprepetin agimi vete.
Jeta qënka si fëmija.
Jepi doren q eta ngresh.

Që të vijë jeta me ty,
Nëpër diell e furtune
Mbille në një pikë djerse
Mbille në një kokërr grurë
ti mbille

Mbille në një gërmë a një shkronjë
Mu në zemër të një fjalë
Mbille zerave të lehtë të prillit
Ardhjes së dimrit në male
Mbille ti mbille
Mbille në duart e pleqve
Nepër buzë të fëmijëve, Mbille
Në pikën e gjakut jetën
Në një thërmizë drite mbille.

Që të vije jeta me ty
mirë, atëher! Shko ti drejt saj,
Si vjen shoku i vërtetë…
beju shok jetës ti vetë.

Ndizi diejt! Mbille jetën!
Ndizi! Ndizi diejt
Ndizi diejt! Mbille jetën!

Dhe në vetë fjalën "vdekje"
Mbille e jeta do te ngjallet.
Ndizi diejt! Ndizi diejt!