Për kompozimin dhe për fjalët e këngës u përkujdes vetë këngëtari. Një këngë që sfidoi kohën... Nëse ka një këngë që nuk ndjek rregulla, por i shpik ato, është "Gjinkalla që do të dashurok në vitin 2070". Një delir futurist, një rebelim sonor, një copëz e çmendurisë së ëmbël artistike që vetëm Kastro Zizo mund ta sjellë. Ishte viti 2007 kur ky vizionar vendosi të zbresë nga hapësira një krijesë muzikore që askush nuk e kishte parashikuar. Ai nuk u mjaftua me kompozimin dhe orkestrimin, por edhe e këndoi vetë këtë këngë, duke e shpënë në festivalin "Kënga Magjike 2007". Rezultati? Një shpërthim sonik që askush nuk e priste. Teksti, një rrëfim sureal për një dashuri në vitin 2070, ishte aq përpara kohës, sa ndoshta as sot nuk e kemi kuptuar plotësisht. Një beat i trazuar, një vokal që të merr me vete si një valë elektrike dhe një narrativë që, në vend që të japë përgjigje, lë më shumë pyetje. Kjo ishte më shumë se muzikë--ishte një deklaratë, një eksperiment, një trip që nuk kishte frikë të dilte nga shinat e zakonshme. Por ja që "Gjinkalla" nuk ishte thjesht një shpërthim i momentit. Kënga u bë një kult, një simbol i atyre që nuk ecin sipas trendit, por e krijojnë vetë atë. Për gati dy dekada, ajo ka "rritur" gjenerata, e tani po rrit edhe të tjerat, duke mbetur një nga kolonat zanore të çdo të riu që guxon të ëndërrojë ndryshe. Nuk është nostalgji, është ndikim. Nuk është e shkuar, është e ardhme. Kastro Zizo? Ai e di mirë se arti i vërtetë nuk ka datë skadence. Dhe "Gjinkalla"? Ajo do të jetë këtu edhe kur viti 2070 të vijë vërtet.