Nuk më vjen ëndra jonë e as zëri yt më nuk më ndjek.
Po ndodh ajo që ti e deshe shumë të të harroj ty o jetë.
S'më mundon emrin tim prej teje ta dëgjoj.
S'më mungon duart tua të mia t'i strehoj.
S'më mungon e as nuk të ndjej.
Si dje dhe sot veten e gënjej.
Të kam harruar,
të kam harruar ashtu sikur natë hën në dielli tokën.
Po po të kam harruar,
nuk po mund me kujtu.
As herën e fundit kur jam zgjues të kam menduar.
Po po të kamu rrugëve të këtij qyteti.
Ja u ka sikur ta dinin që më pash nuk do të ecim.
Kam shumë pyetje që më ndjekin.
Nuk guxoj të mendoj ndë mirë ashtu të mbesin.
S'më mungon.
emrin tim prej teje ta dëgjoj.
S'më mungon duart tua të mij t'i strehoj.
S'më mungon e as nuk të ndjej.
Si dje dhe sot vetëm e gënjej.
Kam harruar,
të kam harruar ashtu sikur natë hënën dielli tokën po të kam harruar.
Nuk po mund me kujtu as herën e fundit kur jam zgjues të kam menduar.
Po po të kam harruar,
të kam harruar,
të kam harruar ashtu sikur natë hënë diell kokën,
po të kam harruar,
nuk po mund me kujtu.
As herën e fundit kur jam zgjues të kam menduar.
Po po të kam maruar,
po të kamu
nuk po me kujtu.
Po po të kam marruar.