Nuk e kujtoj pse jemi ndarë,
Përse të dy u bëm të huaj,
Po e mbaj mend puthjen e parë,
Atë jo kurrë se kam harruar

Dhe vjen një çast diku atje,
Në kafenenë e preferuar,
Dëgjon një zë që ti e njeh,
Që ti diku e ke dëgjuar

Atë që fliste nuk e pash,
Por në mendime jam trazuar

Ti po të duash më harro, ti po të duash zër një tjetër,
Unë jam ai ti je ajo, që dikur ishim miq të vjetër,
Sa jemi grindur jemi sharë, sa jemi puthur përqafuar,
Sa herë në mbrëmje jemi ndarë, e në mëngjes jemi pajtuar.

E ula kafen dalë ngadalë,
Më shkuan lot nga mallëngjimi,
Mendova të të them më fal,
E t’ja fillonim nga fillimi,

Dhe dola rrugës si i marrë,
U nisa për nuk di se ku,
Por s’jam i pari që jam ndarë,
Se ndodh në jet edhe kështu

Atë që fliste nuk e pash,
Por në mendime jam trazuar….