Po ishte luftë se harroj
larg diku ti re
dhe mbylli sytë më se pashë
po ajo u vra
në sy më rrodhën lot
atëherë ishim të rinj
jetën fort e deshëm
të doja dhe ty
Nuk e di pse të pëlqen
nuk e di pse ndjen kaq mall
në rrugën me emrin e saj
Bir në luftë ata që ranë
dhe ëndrra pas na lanë
lulëzojnë atje
Jeta rilind tek çdo fëmijë
dhe kohës i thërret
me këto emra plot dritë