Në qytet për këtë vit
sapo ra dëborë e parë,
fusha e male u mbuluan
me kuvertën e bardhë.
Refreni:
Kështu plaku i borës
ngadalë mori formë,
dikush i vuri hundën,
dy sy edhe një gojë.
Strofa 2:

Zilen e shkollës unë
e prisja me padurim,
me mendje ndërtoja
një plak e një shtëpi.

Kur papritmas dielli
në qiell doli përsëri,
njeriu prej dëbore
ku shkoi, unë s’e di.

Refreni:
Kështu plaku i borës
ngadalë mori formë,
dikush i vuri hundën,

dy sy edhe një gojë.