He me siita me u bë e me dalë pak me shëtit.
Jo veç vendin ku linda,
por dhe bjeshkët kur rrita.
O sa shumë më ka marrë molli shpirt e zemër mua.
Mi kalli me i pa çikat shtatë se lijit tonë i shtojnë shi flokët ju shkojnë si val trinit.
Hej,
këto janë shqipat o te Dukini.

Hej djers rugosja e shojnë shtatin puzliqenit natit e me i pa tu bel holla sytë e shkruan vet llat te holla o këto janë bukuri e rrallë ai veç zoti që i ka falë
rrit në pisha n pjesë nalë i lumi ai qet ka na fak janë malësor mendje holla e khtu i ka o çik Rugova
tua rrethu.
vendit timurit vijnë rend me rë në bjesh stokut natryka o nër pisha rrin do çika m të bukura rrallëb nëna kanë pi ujin e kurrat bardha
këto janë si lulet i Ka falë Zoti për qejf djali.
Shtatë bajrak si shtin flamuri.
Hej se këto janë çikat e podgurit.

Hej shpirt e zemër me i qetësu grykë deqanit me pushu me i patrojet e shqiponjës Ruka gjinin në pëllëmbë të dorës.
Vajzat të bukura,
fol zotit që trashko doli me atë trupetina,
bukurosh e heroina,
këto janë si zë të malit hej ju thonnë çikat e tat