Me dhon fjalë, s’ bon mu nalë,
Duhet fjalën me majt,
Mso me fal, m’u përball
Me ato që smun mi ‘bajt

I perhershëm nuk o gzimi,
as idhnimi i vazhdushëm
Qata bonu i durushëm
Prite ditën me kon gzushëm

Jeta shenja na ka lon,
E shumë mendime na ka ndrru,
Kena kajt e jena gzu,
Jena rrzu e jena qu

Po çdo frymarje qê e kem fal, a thu najher a e ke menu,
oksigjeni me tu nal sa kishe pagu me tu lshu?

Edhe sa ditë shkojn vaj,
Veten prej t’ keqes kur e laj.
Le friken prej ktij- prej ksaj
Qu thuj edhe qiellin unë e qaj

Qu n’ kam, jeto realitetin
Se n’ komë je ra, moti e ke bo vjetin,
Boni ti i fortë?!!!! edhe peshë qoje detin,
sikur graviteti krejt terhiqi ti për veti,

Ku o marifeti vullneti t’ fol vetë me veti
Jon tranu mileti, na ka hup identiteti
Kriz komuniteti, zero o sinqeriteti,
Solidariteti ska najfar rivaliteti

Për t’ mira dojm shpërblimin
Thojm Kerkesat plotësona Zot
E sa herë bojna gabim
Nuk t’ falenderojmë që na fale sot

Zot t’ lutna forcën me pranu,
atë që nuk muna une mo me ndryshu NA JEP