A di se kemi mundur,
kemi mundur, shum’ me teper?
K’shtu e deshti fati,
k’shtu e deshtem un’ dhe ti.

Yjet pikojn’ n’dritare,
si shi i zjarr’t,
qe kujtimin ma djeg.

Fjalet u treten fare,
piktura e rrejshme e jotja,
me ndjek.

Kur te shoh,
un’ nuk shoh,
kur te flas,
un’ me nuk flas.
Kur m’kujtohesh,
me nuk qaj.
(2x)

Emri yt esht’ vrar’,
pranver’ e shkuar e harruar,
arom’ e blirit ishe,
arom’ e humbjes,
por e shkuar.