Djali:
Këtu ka shumë diell, por une kam shum ftohtë,
Se ti pranë meje tani nuk më je.
kam mall për buzët dhe flokët e tua
gjithçka qe dua dhe veç ti e ke.

Vajza:
Kaq ditë e netë, që ndihem e humbur.
Dhe nuk e di, nuk e di se ku je.
Shkoj ne rruge e vetmuar,
Dhe portretin tend kerkoj.
Shkoj ne rruge e vetmuar,
Dhe portretin tend kerkoj.

Refreni të dy x2:
Si mund të rrimë pa u pare,
Si mund të rrimë ne të ndarë.
Kush nga ne do thotë i pari,
Oh me fal?

Djali:
Edhe një çast të më mbetej nga jeta
Do desha un’ ta jetoja me ty.
Sa kohë e humbur nga zemërimi
Sa kohë na iku pa dashuri

Vajza:
Për herë të parë ndjeva ç’është vetmia,
Kur spo takohemi me si dikur
Ishe dritë e syve t’ mia,
zemrës nuk i ve dot gur.

Ishe dritë e syve t’ mia,
zemrës nuk i ve dot gur.

Refreni të dy x2:
Si mund të rrimë pa u pare,
Si mund të rrimë ne të ndarë.
Kush nga ne do thotë i pari,
Oh me fal?